Podanie ręki to też wyraz akceptacji. Nie liczy się tu wiek, zawód, poglądy polityczne czy zaangażowanie. Każdy, kto przekracza próg remizy, jest uznawany za „swojego” i należy się mu szacunek. Każdy niezależnie skąd i w jaki sposób do nas dotarł.
Budowanie takiej społeczności opartej na akceptacji, poczuciu przynależności i braterstwa pełni niezwykle ważną funkcję społeczną.
Zresztą taka postawa wiąże się też niejako z naszą dewizą; bowiem podanie ręki drugiemu człowiekowi to symbol zaoferowania pomocy, nie zostawienia kogoś w potrzebie.
