Ta lokalna historia zdarzeń poszukiwawczych rejestruje liczbę osób znalezionych w każdym ze zdefiniowanych obszarów.
Dlaczego warto wprowadzać w nasze działania dane statystyczne dotyczące obszaru:
– Dane historyczne uzyskane w terenie są wykorzystywane wyłącznie do przypisania obiektywnych wartości dla POA (Probability Of Area – prawdopodobieństwa obszaru).
– Przypisane POA unikają subiektywności opinii „ekspertów” i trzymają się twardych faktów.
– Wymusza na jednostce poszukiwawczej gromadzenie historycznych danych o osobach zaginionych – tworzenie bazy.
Niestety wprowadzanie statystycznego POA ignoruje możliwość, że obiekt poszukiwań może znajdować się w obszarze, w którym nie znaleziono żadnych wcześniejszych obiektów. Na którym nie były prowadzone żadne poszukiwania. Jednocześnie w tej metodzie dochodzi często do ignorowania warunków środowiskowych i profili osób.
W praktyce planiści działań poszukiwawczych często wybierają takie podejście, które jest równoważone informacjami o osobie zaginionej i statystyce obszaru. Ważne jest aby podczas planowania POA mieć jak największą ilość przydatnych informacji pomocniczych potrzebnych do podjęcia decyzji.
Należy pamiętać, że wskazana wyżej metoda szacowania POA w wyniku posiadania zbyt małej ilości danych statystycznych, środowiskowych i niewielkiej ilości danych umożliwiających profilowanie osoby zaginionej, może dostarczyć słabo uzasadnionych szacowań POA.
Czy w naszym kraju doczekamy się wspólnego opracowania incydentów poszukiwawczych w oparciu o międzynarodową bazę ISRID (International Search & Rescue Incident Database)… od 2013 r. prowadzimy rozmowy z grupami i organizacjami zajmującymi się poszukiwaniami osób w terenie nad takim rozwiązaniem – niestety po dzień dzisiejszy bez sukcesu. Pocieszeniem jest fakt, że kilka organizacji prowadzi własne wewnętrzne bazy incydentów i niektóre z nich posiadają strukturę opartą o format bazy ISRID.
